Tusind tak og vi ses
Blijf op de hoogte en volg Lyzette
22 Januari 2014 | Denemarken, Århus
(scroll down for English)
Potverdorie, en zo was het gister ineens alweer precies een maand dat ik terug ben uit Denemarken. En ook dit laatste afsluitende blog begin ik dus weer met de conclusie dat de tijd snel gaat, veel te snel. Sinds ik terug ben mis ik alles en iedereen uit Aarhus nog elke dag, maar voor ik met het sentimentele gedoe begin geef ik nog een korte samenvatting van mijn laatste twee weken.
Heel gek om zo een eindje in het nieuwe jaar nog over de Kerst te schrijven, maar daar zat ik natuurlijk dik in. Samen met twee klasgenootjes heb ik deelgenomen aan nog maar weer eens een ‘julehygge’-activiteit; kerststerren maken! In Denemarken zijn deze julestjernen helemaal een dingetje, dat moesten wij ook kunnen! Het lokaaltje was gezellig ingericht en enkele studenten waren al druk met strookjes papier in de weer waaruit binnen no time een heel cool sterretje kwam. Gelukkig was er een studente zo lief om ons stap voor stap uit te leggen hoe je dit in elkaar frutselt. Geduld hadden we allemaal wel nodig, want het was een hels karwei, maar het is gelukt! Ik ben dan ook echt mega-trots op mijn Deense kerststerretjes, die gaan volgend jaar een mooi plekje krijgen in mijn eigen julehygge-huisje.
Wat ik ook nog heb gedaan tijdens mijn laatste twee weken was schaatsen. Dankzij de tickets die in ons welkomst-pakketje zaten hadden we hier gratis entree. Al was het alweer een jaartje of twee geleden dat ik voor het laatst op ijzeren glijders stond, het schaatsen ging me redelijk af (nadat ik mij afschuwelijke huurschaatsen eerst maar weer ingewisseld had). Desondanks was mijn eerste ervaring met het Deense ijs erg liefdevol, want met een uurtje lag ik er heel dicht bovenop; knock out op de schaatsbaan tot lieve Pleun me naar de kant sleurde. Resultaat; twee hele flinke blauwe plekken op de knietjes, fijn joh, dat schaatsen. Het was echt mijn lucky week want die week ging ik al rennend voor de bus ook nog midden in het centrum hard op mn gat. Ik verlaat Aarhus niet zonder nog even een flinke impressie achter te laten, zeg maar.
Dankzij deze welkomst-tickets konden we ook nog even een bezoekje brengen aan Den Gamle By, wat een openluchtmuseum is. Den Gamle By betekent letterlijk vertaald dan ook De Oude Stad, en je vond hier dus heel veel oude huisjes en dergelijke. Natuurlijk was dit oude stadje ook overspoeld met kerstboompjes en andere kerst-gezelligheid, want we zijn wel in Denemarken. Ook de geur van paardenpoep kwam je tegemoet (lekker ouderwets) en heb ik een jeugdherinnering opgehaald met stelten lopen. Ik was vrij verbaasd dat ik dit nog enigszins kon (alleen op de lage treetjes, niet op de hoge ).
Na al deze leuke uitstapjes kwam natuurlijk het afscheid nemen ook steeds dichterbij.. Dit hele proces begon met een Goodbye Dinner met ons klasje en de docenten, georganiseerd vanuit school. Alle docenten die veel tijd met ons hebben doorgebracht waren hierbij, wat ik erg waardeerde. Zij hebben ontzettend veel bijgedragen aan deze bijzondere ervaring dus was het fijn om hen nog een keer te zien. Gek wel hoor, huilen als je afscheid neemt van docenten, dat is me nog nooit overkomen. Ook onze buddies, de fantastic four, waren hierbij aanwezig. Om iedereen te bedanken hadden we als klas een (erg leuke!) foto gemaakt en hierbij een kaart gefrutseld met onze dankwoordjes. Dit werd erg gewaardeerd en ook wijzelf zijn erg blij met nog een laatste foto met onze gave klas.
Buiten dit alles was het diner zelf ook geslaagd, want wat kan er nou niet geslaagd zijn aan nog een Deens kerstdiner? Na een gezellig pakjes-afpak-spel was het diner afgelopen, maar de pret nog niet voorbij; in het cafe waar we waren werd een workshop lindyhop georganiseerd! Lekker verwarrend als je de jive kent die nét anders is, maar wel erg leuk. Bijzonder om te vermelden is ook wel dat dit ‘afscheids-café’ ook het eerste café was waar we met een paar klasgenootjes in de zomer neerstreken voor een drankje. Het cirkeltje is weer rond!
De dag hierop werd er op school nog een Kerstfeestje georganiseerd, voor alle studenten van Peter Sabroe. Omdat ik op alle Fridaybars en andere gezelligheden toch flink gesocialized had met de Deense studenten ben ik hier naartoe gegaan om daar nog één keer te laten zien hoe je moet feesten. Niks muurplakken; dansen met die handel. Dankzij het ingehuurde bandje (en het bier) gingen zowaar ook de Deense voetjes van de vloer! Na de nodige afscheidsknuffels moest ik toch echt richting het centrum voor de bus, en vanaf toen gingen de traantjes rijkelijk vloeien. Hierbij dank aan de Deense Hollander (hij weet wel wie hij is) om mij toch echt de school uit te werken anders had ik mijn busje gemist. Afscheid nemen blijft lastig, vooral als je zoveel moois hebt meegemaakt.
Na deze twee feestjes was het de dag daar weer op tijd voor ons ‘eigen’ afscheids-dinertje. In ons gezellige gebouwtje kwam ons klasje bij elkaar en iedereen had wat lekkers te eten meegenomen. Hier hebben we met zijn allen flink van genoten en vooral nog even genoten van elkaars gezelschap. De eerste mensen zouden de volgende ochtend namelijk al gaan vertrekken.. In de daarop volgende week gingen langzamerhand steeds meer mensen richting thuis, wat elke keer weer lastig is. Bij elk persoon die wegging besefte ik me meer en meer dat mijn vertrek ook dichterbij kwam en ik Aarhus moest gaan verlaten.. Dit was dan zover op 21 december. Mijn broer kwam me rond een uurtje of 12 met de auto ophalen, en nadat alle spulletjes er goed in gepropt waren moest ik ook instappen. Na flink uitgezwaaid en uitgeknuffeld te worden door een aantal schatten van een dames begon de lange weg naar huis. Gelukkig wachtte er thuis op mij een heel gezellig Kerstfeestje op mijn dansschool, waar ik al mijn lieve dansvriendjes en –vriendinnetjes weer terug zag. Zo viel ik tenminste niet meteen in een heel diep dal.
De afgelopen maand thuis is een ontzettende omschakeling geweest. Ineens weer pardon zeggen in plaats van undskyld. Verwarde blikken als je ‘vi ses’ uitschreeuwt, en tak is ineens inderdaad weer zo’n ding aan een boom. Buiten dat mis ik gewoon alle lieve mensen die ik heb mogen leren kennen. Iedereen waar ik veel tijd mee heb doorgebracht of waar ik maar een eenmalig praatje mee heb gemaakt, ik mis ze allemaal. Ik mis de sfeer die de stad Aarhus ademt en de buitengewone positiviteit die elke Deen uitstraalt. Ik heb hier echt een waanzinnige tijd doorgebracht en ik had dit voor geen goud willen missen. Daarom nog een laatste keer, zonder te refereren aan bomen; tusind tak of vi ses!
... ... ... ...
Damn, yesterday it’s been already a month since I came back from Danmark. And so again, I’ll start this last blog with the conclusion that time goes by fast, way too fast. Since the minute I came back I still miss everyone and everything from Aarhus every day, but before I’ll start with the sentimental stuff I’ll give a recap of my last two weeks.
It’s quite strange to write about Christmas while the New Year already started, but I can’t help it! Together with two other classmates I participated in another very julehygge-activity; making Christmas-stars! In Denmark these julestjerner are quite a ‘thing’; so we wanted to do it too! The classroom was very cozy and some students were already busy met slices of paper which they changed into a very cool star in just minutes. Luckily one student was so kind to explain us step by step how to make these. We needed a lot of patience, it was a terrible job, but we di dit! An dofcourse I am more than proud of my Danish Christmas-stars, which will definitely get a nice spot in my own julehygge-home next year.
In my last two weeks I also went iceskating. Thanks to the tickets that were include in our welcome-package we could get free entrance. Even though it was already more than 2 years ago that I went iceskating, I was still quite good at it (after changing my terrible renting-skates first..). But unfortunately my first Danish ice-skating experience was very romantic, because within an hour I was getting quite in touch with the ice; knock out in the ice rink until dear Pleun dragged me to the side. That resulted in two huge bruise on my knees, iceskating is so much fun. It turned out to be my lucky week because that week I also fell straight down to the ground in the middle of the city centre while running to catch my bus. Let’s say I won’t leave Aarhus without leaving behind an impression.
Thanks to these welcome-tickets I was also able to visit Den Gamle By, which is an open air museum. Literally translated Den Gamle By means The Old City, and so there were a lot of old houses and stuff like that. Ofcourse there were a lot of Christmastrees and other Christmas-cozy-stuff, because in the end, we’re still in Denmark! Also the smell of horsepoo welcomed you and I was able to catch up on an old childhood-memory; walking the stilts. I was quite surprised that I was still able to do this!
After all these amazing trips the time of saying goodbye got closer and closer. This whole process started with a Goodbye Dinner with our class and teachers, organised by our school. All the teacher who spend time with us were there, which I appreciated a lot. They contributed so much to this experience so I enjoyed spending one more night with them. It’s quite bizarre; crying while saying goodbye to teachers, never happened to me before! Also our buddies, the fantastic four, were there. To thank all of them we made a (really nice!) picture with our class and created a card around it with our thank you’s. This was highly appreciated and ofcourse we are also very happy with one last picture with our cool class.
The dinner itself was very nice too, how can another Danish Christmasdinner not be nice? After a nice game with stealing gifts the dinner was over, but the fun wasn’t! The café we were at organised a lindyhop-workshop. Confusing if you know the jive which is just a bit different, but not less fun! A nice detail is that this café was the same café as were we had our first drink together with some classmates during the summer. The circle is complete again!
The day after there was another Christmasparty organised by school, for all the students of Peter Sabroe. Because I socialized quite a lot on Fridaybars etc, I went to this party to show those students one more time how to party. Not sticking to the wall; dancing you shall! Thanks to the band (and the beer) even those Danish feet started to move! After an amazing night and ofcourse a lot of goodbye hugs it was really time for me to go the centre to catch my bus, and from then the tears started coming. Thanks to the ‘Danish Dutchie’ for pushing me out of the school, because otherwise I would’ve missed my bus. Saying goodbye is always hard, but especially if you’ve experienced such an amazing time.
After these two parties, it was time for our ‘own’ goodbye dinner the day after. In our cozy building our class came together and everyone brought something nice to eat. We enjoyed all the food but especially each other’s presence. The first people would leave the next morning already.. In the following week more and more people started to go home, which was hard every time again. With every person leaving I realized that my departure got closer to and that I had to leave Aarhus. And this happened on December 21st. My brother came to pick me up around 12 by car, and after putting all my stuff in the car, I had to get in as well. After being waved and hugged goodbye by some wonderful ladies the long journey home started. Luckily, at home there was a nice Christmasparty waiting for me at my dancingschool where I could see all my friends again. This way I didn’t fall into a deep empty space after coming back.
I really needed some time to adapt again in this last month being at home again. Saying ‘pardon’ (sorry) again instead of undskyld. Confused looks when you scream ‘vi ses’, and all of a sudden tak is a part of tree again (tak in Dutch means branch). But besides that I mostly miss all the sweet people I’ve got to know. Everyone I spend a lot of time with or just had one small talk, I miss them all. I miss the atmosphere that Aarhus breaths and the extraordinary positive attitude every Dane carries with him. I’ve had such an amazing time in Denmark, and I wouldn’t trade it for anything. And that’s why I say one last time, without referring to trees; tusind tak og vi ses!
Potverdorie, en zo was het gister ineens alweer precies een maand dat ik terug ben uit Denemarken. En ook dit laatste afsluitende blog begin ik dus weer met de conclusie dat de tijd snel gaat, veel te snel. Sinds ik terug ben mis ik alles en iedereen uit Aarhus nog elke dag, maar voor ik met het sentimentele gedoe begin geef ik nog een korte samenvatting van mijn laatste twee weken.
Heel gek om zo een eindje in het nieuwe jaar nog over de Kerst te schrijven, maar daar zat ik natuurlijk dik in. Samen met twee klasgenootjes heb ik deelgenomen aan nog maar weer eens een ‘julehygge’-activiteit; kerststerren maken! In Denemarken zijn deze julestjernen helemaal een dingetje, dat moesten wij ook kunnen! Het lokaaltje was gezellig ingericht en enkele studenten waren al druk met strookjes papier in de weer waaruit binnen no time een heel cool sterretje kwam. Gelukkig was er een studente zo lief om ons stap voor stap uit te leggen hoe je dit in elkaar frutselt. Geduld hadden we allemaal wel nodig, want het was een hels karwei, maar het is gelukt! Ik ben dan ook echt mega-trots op mijn Deense kerststerretjes, die gaan volgend jaar een mooi plekje krijgen in mijn eigen julehygge-huisje.
Wat ik ook nog heb gedaan tijdens mijn laatste twee weken was schaatsen. Dankzij de tickets die in ons welkomst-pakketje zaten hadden we hier gratis entree. Al was het alweer een jaartje of twee geleden dat ik voor het laatst op ijzeren glijders stond, het schaatsen ging me redelijk af (nadat ik mij afschuwelijke huurschaatsen eerst maar weer ingewisseld had). Desondanks was mijn eerste ervaring met het Deense ijs erg liefdevol, want met een uurtje lag ik er heel dicht bovenop; knock out op de schaatsbaan tot lieve Pleun me naar de kant sleurde. Resultaat; twee hele flinke blauwe plekken op de knietjes, fijn joh, dat schaatsen. Het was echt mijn lucky week want die week ging ik al rennend voor de bus ook nog midden in het centrum hard op mn gat. Ik verlaat Aarhus niet zonder nog even een flinke impressie achter te laten, zeg maar.
Dankzij deze welkomst-tickets konden we ook nog even een bezoekje brengen aan Den Gamle By, wat een openluchtmuseum is. Den Gamle By betekent letterlijk vertaald dan ook De Oude Stad, en je vond hier dus heel veel oude huisjes en dergelijke. Natuurlijk was dit oude stadje ook overspoeld met kerstboompjes en andere kerst-gezelligheid, want we zijn wel in Denemarken. Ook de geur van paardenpoep kwam je tegemoet (lekker ouderwets) en heb ik een jeugdherinnering opgehaald met stelten lopen. Ik was vrij verbaasd dat ik dit nog enigszins kon (alleen op de lage treetjes, niet op de hoge ).
Na al deze leuke uitstapjes kwam natuurlijk het afscheid nemen ook steeds dichterbij.. Dit hele proces begon met een Goodbye Dinner met ons klasje en de docenten, georganiseerd vanuit school. Alle docenten die veel tijd met ons hebben doorgebracht waren hierbij, wat ik erg waardeerde. Zij hebben ontzettend veel bijgedragen aan deze bijzondere ervaring dus was het fijn om hen nog een keer te zien. Gek wel hoor, huilen als je afscheid neemt van docenten, dat is me nog nooit overkomen. Ook onze buddies, de fantastic four, waren hierbij aanwezig. Om iedereen te bedanken hadden we als klas een (erg leuke!) foto gemaakt en hierbij een kaart gefrutseld met onze dankwoordjes. Dit werd erg gewaardeerd en ook wijzelf zijn erg blij met nog een laatste foto met onze gave klas.
Buiten dit alles was het diner zelf ook geslaagd, want wat kan er nou niet geslaagd zijn aan nog een Deens kerstdiner? Na een gezellig pakjes-afpak-spel was het diner afgelopen, maar de pret nog niet voorbij; in het cafe waar we waren werd een workshop lindyhop georganiseerd! Lekker verwarrend als je de jive kent die nét anders is, maar wel erg leuk. Bijzonder om te vermelden is ook wel dat dit ‘afscheids-café’ ook het eerste café was waar we met een paar klasgenootjes in de zomer neerstreken voor een drankje. Het cirkeltje is weer rond!
De dag hierop werd er op school nog een Kerstfeestje georganiseerd, voor alle studenten van Peter Sabroe. Omdat ik op alle Fridaybars en andere gezelligheden toch flink gesocialized had met de Deense studenten ben ik hier naartoe gegaan om daar nog één keer te laten zien hoe je moet feesten. Niks muurplakken; dansen met die handel. Dankzij het ingehuurde bandje (en het bier) gingen zowaar ook de Deense voetjes van de vloer! Na de nodige afscheidsknuffels moest ik toch echt richting het centrum voor de bus, en vanaf toen gingen de traantjes rijkelijk vloeien. Hierbij dank aan de Deense Hollander (hij weet wel wie hij is) om mij toch echt de school uit te werken anders had ik mijn busje gemist. Afscheid nemen blijft lastig, vooral als je zoveel moois hebt meegemaakt.
Na deze twee feestjes was het de dag daar weer op tijd voor ons ‘eigen’ afscheids-dinertje. In ons gezellige gebouwtje kwam ons klasje bij elkaar en iedereen had wat lekkers te eten meegenomen. Hier hebben we met zijn allen flink van genoten en vooral nog even genoten van elkaars gezelschap. De eerste mensen zouden de volgende ochtend namelijk al gaan vertrekken.. In de daarop volgende week gingen langzamerhand steeds meer mensen richting thuis, wat elke keer weer lastig is. Bij elk persoon die wegging besefte ik me meer en meer dat mijn vertrek ook dichterbij kwam en ik Aarhus moest gaan verlaten.. Dit was dan zover op 21 december. Mijn broer kwam me rond een uurtje of 12 met de auto ophalen, en nadat alle spulletjes er goed in gepropt waren moest ik ook instappen. Na flink uitgezwaaid en uitgeknuffeld te worden door een aantal schatten van een dames begon de lange weg naar huis. Gelukkig wachtte er thuis op mij een heel gezellig Kerstfeestje op mijn dansschool, waar ik al mijn lieve dansvriendjes en –vriendinnetjes weer terug zag. Zo viel ik tenminste niet meteen in een heel diep dal.
De afgelopen maand thuis is een ontzettende omschakeling geweest. Ineens weer pardon zeggen in plaats van undskyld. Verwarde blikken als je ‘vi ses’ uitschreeuwt, en tak is ineens inderdaad weer zo’n ding aan een boom. Buiten dat mis ik gewoon alle lieve mensen die ik heb mogen leren kennen. Iedereen waar ik veel tijd mee heb doorgebracht of waar ik maar een eenmalig praatje mee heb gemaakt, ik mis ze allemaal. Ik mis de sfeer die de stad Aarhus ademt en de buitengewone positiviteit die elke Deen uitstraalt. Ik heb hier echt een waanzinnige tijd doorgebracht en ik had dit voor geen goud willen missen. Daarom nog een laatste keer, zonder te refereren aan bomen; tusind tak of vi ses!
... ... ... ...
Damn, yesterday it’s been already a month since I came back from Danmark. And so again, I’ll start this last blog with the conclusion that time goes by fast, way too fast. Since the minute I came back I still miss everyone and everything from Aarhus every day, but before I’ll start with the sentimental stuff I’ll give a recap of my last two weeks.
It’s quite strange to write about Christmas while the New Year already started, but I can’t help it! Together with two other classmates I participated in another very julehygge-activity; making Christmas-stars! In Denmark these julestjerner are quite a ‘thing’; so we wanted to do it too! The classroom was very cozy and some students were already busy met slices of paper which they changed into a very cool star in just minutes. Luckily one student was so kind to explain us step by step how to make these. We needed a lot of patience, it was a terrible job, but we di dit! An dofcourse I am more than proud of my Danish Christmas-stars, which will definitely get a nice spot in my own julehygge-home next year.
In my last two weeks I also went iceskating. Thanks to the tickets that were include in our welcome-package we could get free entrance. Even though it was already more than 2 years ago that I went iceskating, I was still quite good at it (after changing my terrible renting-skates first..). But unfortunately my first Danish ice-skating experience was very romantic, because within an hour I was getting quite in touch with the ice; knock out in the ice rink until dear Pleun dragged me to the side. That resulted in two huge bruise on my knees, iceskating is so much fun. It turned out to be my lucky week because that week I also fell straight down to the ground in the middle of the city centre while running to catch my bus. Let’s say I won’t leave Aarhus without leaving behind an impression.
Thanks to these welcome-tickets I was also able to visit Den Gamle By, which is an open air museum. Literally translated Den Gamle By means The Old City, and so there were a lot of old houses and stuff like that. Ofcourse there were a lot of Christmastrees and other Christmas-cozy-stuff, because in the end, we’re still in Denmark! Also the smell of horsepoo welcomed you and I was able to catch up on an old childhood-memory; walking the stilts. I was quite surprised that I was still able to do this!
After all these amazing trips the time of saying goodbye got closer and closer. This whole process started with a Goodbye Dinner with our class and teachers, organised by our school. All the teacher who spend time with us were there, which I appreciated a lot. They contributed so much to this experience so I enjoyed spending one more night with them. It’s quite bizarre; crying while saying goodbye to teachers, never happened to me before! Also our buddies, the fantastic four, were there. To thank all of them we made a (really nice!) picture with our class and created a card around it with our thank you’s. This was highly appreciated and ofcourse we are also very happy with one last picture with our cool class.
The dinner itself was very nice too, how can another Danish Christmasdinner not be nice? After a nice game with stealing gifts the dinner was over, but the fun wasn’t! The café we were at organised a lindyhop-workshop. Confusing if you know the jive which is just a bit different, but not less fun! A nice detail is that this café was the same café as were we had our first drink together with some classmates during the summer. The circle is complete again!
The day after there was another Christmasparty organised by school, for all the students of Peter Sabroe. Because I socialized quite a lot on Fridaybars etc, I went to this party to show those students one more time how to party. Not sticking to the wall; dancing you shall! Thanks to the band (and the beer) even those Danish feet started to move! After an amazing night and ofcourse a lot of goodbye hugs it was really time for me to go the centre to catch my bus, and from then the tears started coming. Thanks to the ‘Danish Dutchie’ for pushing me out of the school, because otherwise I would’ve missed my bus. Saying goodbye is always hard, but especially if you’ve experienced such an amazing time.
After these two parties, it was time for our ‘own’ goodbye dinner the day after. In our cozy building our class came together and everyone brought something nice to eat. We enjoyed all the food but especially each other’s presence. The first people would leave the next morning already.. In the following week more and more people started to go home, which was hard every time again. With every person leaving I realized that my departure got closer to and that I had to leave Aarhus. And this happened on December 21st. My brother came to pick me up around 12 by car, and after putting all my stuff in the car, I had to get in as well. After being waved and hugged goodbye by some wonderful ladies the long journey home started. Luckily, at home there was a nice Christmasparty waiting for me at my dancingschool where I could see all my friends again. This way I didn’t fall into a deep empty space after coming back.
I really needed some time to adapt again in this last month being at home again. Saying ‘pardon’ (sorry) again instead of undskyld. Confused looks when you scream ‘vi ses’, and all of a sudden tak is a part of tree again (tak in Dutch means branch). But besides that I mostly miss all the sweet people I’ve got to know. Everyone I spend a lot of time with or just had one small talk, I miss them all. I miss the atmosphere that Aarhus breaths and the extraordinary positive attitude every Dane carries with him. I’ve had such an amazing time in Denmark, and I wouldn’t trade it for anything. And that’s why I say one last time, without referring to trees; tusind tak og vi ses!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
